پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی تعهد سازمانی در رابطه بین تأثیر بی‌تمدنی سازمانی بر فرسودگی شغلی صورت گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از منظر روش و ماهیت اجرا توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری کارکنان آب منطقه‌ای خراسان رضوی بود که تعداد 431 نفر با استفاده از فرمول کوکران به‌عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. اطلاعات موردنیاز در بخش نظری از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و داده‌های موردنیاز در جهت آزمون فرضیه‌های تحقیق از پرسشنامه تعهد سازمانی گوین دیک و بورلی متکالف (2001)، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلش و جکسون (1986) و پرسشنامه بی‌تمدنی سازمانی مارتین و هاین (2005)، استفاده شد. جهت سنجش روایی پرسش‌نامه‌ها از روایی صوری و روایی تأییدی و جهت پایایی پرسش‌نامه‌ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. میزان آلفای کرونباخ بی‌تمدنی سازمانی، فرسودگی شغلی و تعهد سازمانی به ترتیب 9/0، 91/0 و 75/0 محاسبه گردید. تجزیه ‌و ‌تحلیل اطلاعات با روش معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزئی و نرم‌افزار Amos انجام گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین بی‌تمدنی سازمانی و فرسودگی شغلی، رابطه مثبت و معناداری برقرار است و با افزایش سطح بی‌تمدنی ‌سازمانی در محل کار، فرسودگی شغلی در بین کارکنان افزایش می‌یابد. تعهد سازمانی نیز تأثیر مثبت بی‌تمدنی سازمانی با فرسودگی شغلی را میانجیگری می‌کند.

بی‌تمدنی سازمانی فرسودگی شغلی تعهد سازمانی