دوره 1، شماره 4، 1403، صفحات 45 - 61

نویسندگان : مجید صدیقی* ¹ ، محمد کرمی متمایل ²

چکیده :
این پژوهش با هدف بررسی نقش فاصله قدرت، فردگرایی بر باورها در مورد دورکاری و استرس شغلی در شرایط دورکاری دانشگاه علوم‌‌پزشکی همدان انجام شد. این مقاله به لحاظ روش‌شناختی هدف این پژوهش، کاربردی بوده و از نظر ماهیت کمی و روش، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان دانشگاه علوم‌‌پزشکی همدان به تعداد 550 نفر است. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان محاسبه شد که به تعداد 225 نفر است. روش نمونه‌گیری نیز از روش طبقه‌بندی نسبی بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این تحقیق از طریق پرسشنامه استاندارد بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و آزمون آماری فرضیه‌ها از آمارهای توصیفی نظیر میانگین و انحراف معیار، نرم‌افزار SPSS و پی‌‌ال‌‌اس 3 استفاده گردید. نتایج نشان داد که فاصله قدرت بر باورها در مورد اثربخشی دورکاری و انزوای دورکاری اثرگذار است و فردگرایی بر باورها در مورد اثربخشی و انزوای دورکاری تأثیر دارد. باورها در مورد اثربخشی دورکاری، نقش میانجی را در ارتباط بین فردگرایی و استرس شغلی ندارد. باورها در مورد انزوای دورکاری، دارای نقش میانجی در ارتباط بین فردگرایی و استرس شغلی است.

کلمات کلیدی :
فاصله قدرت، فردگرایی، باورها در مورد دورکاری، استرس شغلی، دانشگاه علوم‌‌پزشکی همدان